Sunday, December 22, 2024

ఆదిత్యహృదయం 22.23,24

  22 శ్లో॥  నాశయత్యేష  వైభూతం తదేవసృజతి ప్రభుః|

పాయత్యేష  తపత్యేష వర్షత్యేష  గభస్తిభిః ॥


ప్రభుః  = పరిపాలకుడైన

ఏషః = ఈ యాదిత్య దేవుడు

గభస్తిభిః = కిరణములచేత

భూతం =  ప్ర్రాణికోటిని

నాశయతి = నశింప జేయుచున్నాడు (మరల)

తదేవ = ఆప్రాణికోటినే

సృజతి = సృష్టి  చేయుచున్నాడు

పాయతి = రక్షించుచున్నాడు.

ఏషః = ఇతడు 

తపతి = ఎండగాయు చున్నాడు.

ఏషః = ఇతడు

వర్షతి = వర్షించుచున్నాడు.

భావం :- ఈ సూర్యుడు ప్రాణి సమూహమునంతయు లయింప జేసి మరల ఆ ప్రాణి సముదాయమును సృజించుతాడు. అతడు తన వేడి కిరణాలతో మాడ్చివేసి శిక్షిస్తాడు. ఆ కిరణాలతో మరల చల్లని వర్షమును ప్రసాదించి రక్షిస్తాడు.

23. శ్లో॥ ఏషసుప్తేషు జాగర్తి | భూతేషు పరినిష్ఠితః।

ఏషఏవాగ్నిహోత్య్రంచ ఫలంచై వాగ్నిహోత్రిణాం॥


ఏషః = ఇతడు

భూతేషు =  ప్ర్రాణులు

సుప్తేషునత్సు =  నిదురించుచుండగా

జాగర్తి  = మేలుకొనియుండును

అగ్నిహోతిరించ = త్రేతాగ్ని స్వరూపుడు గూడా

ఏషః = ఇతడే

అగ్నిహోత్రిణాం = అగ్నిహోత్రమును సృష్టించువారై దీక్షితులకు కలిగే

ఫలంచ = ఫలస్వరూపముగూడా

ఏషఏవ = ఇతడే 


భావం :- మనము నిదురించు సమయమందుగూడ ఈ సూర్యుడు మనలో అంతర్యామియైయున్నందున సర్వకాల సర్వావస్ధలందును మన తోడుగవుండి రక్షించును. దక్షిణాగ్ని,  గార్హపత్యము, ఆహవనీయము  అను మూడగ్నులకు త్రేతాగ్నులని పేరు. అమూడింటిని నిత్యము సాయంకాల ప్రాతఃకాలము ఆరాధించుటకు అగ్నిహోత్రమని పేరు. ఆ స్వరూపము సూర్యుడే అంతమాత్రమేగాదు, దానిని శ్రద్ధగా ఆరాధించే యజమానుల దీక్షితులని పేరు. వారికి ఈలోకంలో సకల సంపదలు వచ్చునని స్వర్గం కూడ వచ్చుననియు, అదే అనుష్ఠానము నిష్కామంగా చేసే వారికి మోక్షం వస్తుందని వేదమాత యుపదేశించింది. ఈ చెప్పిన సకల ఫలముల స్వరూపం గా సూర్య భగవానుడే వున్నాడని భావము.

24. శ్లో ॥ వేదాశ్చక్రతవ శ్చైఎ| క్రతూనాం ఫలమేవచ। 

యానికృత్యానిలోకేషుః సర్వఏషరవిః ప్రభుః ॥


వేదాశ్చ = వేదములును

క్రతవశ్చైవ = క్రతువులు కూడాను

క్రతూనాం = ఆక్రతువుల యొక్క

ఫలమేవచ = ఫలము గూడ

నః = అతడే

లోకేషు = పదునాలుగులోకములందను

యాని = ఏ, యే

కృత్యాని = పనులు గలవో

సర్వీః = అవన్నియు

ఏషః = ఈ

ప్రభుః = పరిపాలకుడైన

రవిః = సూర్యభగవానుడే

భావం :- ముందుశ్లోకంలో చెప్పిన అగ్నిహోత్రము దాని నాచరించినందున వచ్చేఫలమేగాక "యావజ్జీనమగ్ని హోత్రొంజుహుయాత్” జీవించియున్నంత వరకు అగ్నిని హోమం ద్వారా ఆరాధించ వలయును అనియు, అంతమాత్రమేగాక సృష్టిసంచాలనము ప్రవాహరూపంగా సాగి పోవుటకు మనకు గావలసిన ఇహపర సుఖముల నివ్వగల యజ్ఞములు ఆయజ్ఞములస్వరూపము, విధానము, ఫలము మొదలగు వానినిదెలిపే వేద ములు ఆయాగములను యధావిధిగా ఆనుష్ఠానం చేసినందు వలన ఆ సోమయాజులవారికిని లోకమునకును వచ్చేఫలములు మరియు లోకంలో నమస్త ప్రాణులు తమ తమ మనుగడకై జరుపుకొనే సకల కార్యములకు ఫలదాత ప్రభువైన ఈ సూర్యుడే. ఇంత వరకు సూర్యమహిమ మూడు శ్లోకములతో దెలిపిరి.

Friday, December 20, 2024

ఆదిత్యహృదయం 19,20,21

 19. శ్లో ॥ బ్రహ్మేశానాచ్యుతేశాయ సూర్యాయాదిత్య వర్చసే| 

భాస్వతే సర్వభక్షాయ రౌద్రాయవపుషేనమః ॥


బ్రహ్మ =  బ్రహ్మకును

ఈశాన= ఈశ్వరునకును

అచ్యుత= విష్ణుమూర్తి కిని 

ఈశాయ = ప్రభువైనవాడును

ఆదిత్యవర్చసే = ఆదిత్యరూపమైన వర్చస్సు తో ( తేజస్సు తో )

భాస్వతే= ప్రకాశించెడివాడును

సర్వభక్షాయ= సమస్త విషయములను భక్షించువాడై

రౌద్రాయ = భయంకరమైన ( తీక్షణమైన )

వపుషే = దేహముగల 

సూర్యాయ = సూర్యుని కొరకు

నమః = నమస్కారము

భావం:- బ్రహ్మ విష్ణుమహేశ్వరులను గూడ సర్వాపదలనుండి రక్షించే వాడును చక్కని కాంతితో వెలుగుచుండువాడును భయంకరమైన దేహముతో సమస్త విషయములను భక్షించే సూర్యునకు నమస్కారము . 

(ఈ శ్లోకం మత్స్యావతారము, నృసింహావతారములను సూచించును)

20. శ్లో ॥ తమోఘ్నాయ హిమఘ్నాయ శత్రుఘ్నాయామితాత్మనే । కృతఘ్నఘ్నాయ దేవాయ జ్యోతిషాం పతయేనమః ||


తమోఘ్నాయ = చీకటిని నశింప జేయువాడును

హిమఘ్నాయ = మంచును పోగొట్టువాడు

శత్రుఘ్నాయ  = శత్రువులను చంపువాడును

అమితాత్మనే = సర్వవ్యాపకుడును

కృతఘ్నఘ్నాయ = చేసి మేలును మరచు వారిని చంపువాడును

దేవాయ = తనంతట తానే ప్రకాశించు వాడును అయిన

జ్యోతిషాం = వెలుగులకు 

పతయే = ప్రభువుకు 

నమః = నమస్కారము


భావం :- చీకటిని పోగొట్టి మంచును చీల్చివేసి శత్రువులను సంహరించే సూర్యుడు అమితాత్ముడు. చేసిన మేలునుమరచేవారిని నిర్దాక్షిణ్యంగా శిక్షించే ప్రభువు దయ చేసేసరికి మనము మేలుకొని, ఆత్మజ్యోతిర్మయునకు జలాంజలి నమస్కారము యొసగుటే మనకృతజ్ఞత. అట్టి జ్యోతిర్మయునకు నమస్కారము.

21. శ్లో ॥ తప్త చామీకరాభాయ హరయే విశ్వకర్మణే। 

నమస్తమోభినిఘ్నాయ రుచయే లోక సాక్షిణే ॥


తప్త చామీకరాభాయ = కాచిన బంగారు వంటి కాంతి గలవాడును


హరయే = సంసారమును హరించువాడును 

విశ్వకర్మణే = జగత్కర్త యును

తమో భినిఘ్నాయ = చీకటి నశింప జేయువాడును 

రుచయే = కాంతి స్వరూపుడును 

లోక సాక్షిణే = లోకసాక్షియైన ఆదిత్యునికు

నమః = నమస్కారము


భావం :- కాచిన బంగారము వలె  కళకళలాడుచు, భక్తులను బాధించు సంసారమును పొగొట్టువాడును మనకు లోపలవుండే అజ్ఞానమును వెలుపల బాధించే చీకటిని పోగొట్టుచు కాంతి స్వరూపుడై లోకమునకు సాక్షియు సకల కార్యదక్షుడైన విశ్వకర్మకు నమస్కారము।


ఆదిత్యహృదయం 16,17,18

 16. శ్లో ॥ నమః పూర్వాయగిరయే పశ్చిమేగిరయేనమః 

జ్యోతిర్గణానాంపతయే| దినాధిపతయేనమః||


పూర్వాయ=తూర్పుదిక్కునందున్న

గిరయే = పర్వతము కొరకు

నమః = నమస్కారము

పశ్చిమే = పడమరదిక్కునందున్న

గిరయే = పర్వతము కొరకు

నమః= నమస్కారము

జ్యోతిర్గణానాం= తేజస్సమూహలకు

పతయే = ప్రభువుకొఱకు 

నమః = నమస్కారము

దినాధిపతయే = పగటి కధిపతి  యగు సూర్యునికొరకు

నమః = నమస్కారము 

భావం :- సూర్యుడు తూర్పుదిక్కున ఉదయపర్వతముపై యుదయించును. పడమరదిక్కున ఆస్త మనపర్వతముపై యస్తమించును. కావున ఆ పర్వ తముల స్వరూపునిగానే భావించి, యట్టి వేవెలుగుల ప్రభువునకు పగటి కాలమునకు అధిపతియైన కాంతిదేవునకు నమస్కారము.

 శ్లో ॥ జయాయ జయభద్రాయ హర్యశ్వాయనమోనమః | 

నమోనమ స్సహస్రాంశో ఆదిత్యాయనమోనమః||


జయాయ = జయమూర్తి కొరకు 

నమః = నమస్కారము

జయభద్రాయ =  జయమును మంగళము నిచ్చువాని కొరకు

నమః = నమస్కారము

హర్యశ్వాయ = పచ్చని గుఱ్ఱాలు  గలవారి కొరకు

నమోనమః = మాటిమాటికి నమస్కారము

సహస్రంశొ  = ఓ వేయికిరణాల స్వామి

ఆదిత్యాయ = ఆదితి కుమారుని కొరకు

నమోనమః = మాటిమాటికి నమస్కారము 


భావం:-  ఎన్నడు అపజయ మెరుగని జయ స్వామికి నమస్కారము.

మంగళము తో గూడిన జయాన్ని ప్రసాదించే జయభద్రునకు నమస్కారము. పచ్చనిగుఱ్ఱాల రధముపై పయనించే వేవెలుగుల దొరకు నమస్కారము.

18. శ్లో ॥ ॥నమ ఉగ్రాయ వీరాయ సారంగాయ నమోనమః । 

నమః పద్మ  ప్రబోధాయ। ప్రచండాయనమోస్తుతే॥


ఉగ్రాయ= క్రోధమూ కొరకు

నమః = నమస్కారము

వీరాయ = వీరుని కొరకు

నమః = నమస్కారము

సారంగాయ= వేగంగా ప్రయాణము చేయు దేవునకు 

నమః = నమస్కారము

పద్మప్రబోధాయ = తామరపూలను వికసింపజేయు వారి కొరకు

నమః = నమస్కారము

ప్ర్రచండాయ = సర్వసమర్థుడ వైన

తే = నీకు

నమః = నమస్కారము

అస్తు = అగుగాక

భావం :-  వీరుడైన యుగ్రమూర్తికి నమస్కారము. సంసారమందలి సార మును దెలిసిన వాడై నందున, తాను దానికి దూరంగావుండి భక్తుల నా సంసారమునుండి తరింపజేయగల తరణికి నమస్కారము. వేకువన వీచే చల్లగాలికి హాయిగా నిద్రించు తామరకమలాలను తన ఉదయకిరణ స్పర్శచేత మేలు కొలిపే చిన్మయ మూర్తికి నమస్కారము, సర్వసమర్థుడైన ఆ ప్రచండభానునకు నమస్కారము.

Friday, December 13, 2024

ఆదిత్యహృదయం 13,14,15

 13. శ్లో॥ వ్యోమనాథ స్తమోభేదీ ఋగ్యజుస్సామపారగః |

ఘనవృష్టిరపాంమిత్రో | వింధ్య వీధీ ప్లవంగమః ॥


వ్యోమనాధః = ఆకాశానికి పతి   

తమోభేదీ = చీకటిని బోగొట్టువాడు. 

ఋగ్యజుస్సామపారగః = ఋగ్వేదము, యజుర్వేదము, సామ వేదము, పూర్తిగ చూచిన వాడు

ఘనవృష్టిః = గొప్పవర్షము నిచ్చువాడు.

అపాంమిత్రః  = జలములకు మిత్రుడన

వింధ్యవీధీప్లవంగమః = దక్షిణాయ; మందు వింధ్యమార్గము సంచరించువాడు

భావం:-  ఆకాశానికి అధిపతియవడం వల్ల అతనికివ్యోమనాధుడనే పేరు వచ్చింది. చీకటిని చీల్చుకొని వేదత్రయీనాదాన్ని లోకత్రయికి వినిపిస్తు మేఘాలను మెరిపిస్తూ వర్షాన్ని కురిపిస్తూ నీళ్ళతో చెలిమి చేసి , వింద్యాచలం మీద దక్షిణాయనంలో గంతులు వేస్తాడీ సూర్యుడు.


14. శ్లో॥ అతపీమండలీ మృత్యుః పింగళస్సర్వతాపనః 

(క) రవిర్విశ్వో మహాతేజాః | రక్తస్సర్వ భవోద్భవ ॥


ఆతపీ = ఎండకాయువాడును

మండలీ = మండలాకారం కలవాడు

మృత్యుః = మృత్యు స్వరూపుడును

పింగళః = తేనెవంటి పచ్చని రంగు కలవాడు

సర్వతాపనః = అందరిని తపింపచేయువాడును

కవిః = విద్వాంసుడును

విశ్వః = ప్రపంచ స్వరూపుడును

మహాతేజాః = గొప్ప తేజశ్శాలియూ

రక్తః = ఎఱ్ఱని వర్ణముగలవాడును

సర్వభవోద్భవః = సమస్త కార్య సమూహము యొక్క ఉత్పత్తికి హేతువైనవాడు


భావం:-  కోపమువస్తే కాలాగ్నిలా మండిపడును. సూర్యమండలం అతనికి జన్మకుండలి. ఆ మండలికి ఆతడే ప్రభువు. ఉదయకాలంలో పింగళ వర్ణంలో ఉంటాడు. అవసరమైనప్పుడు ప్ర్రాణులందరినీ తపింప జేస్తాడు. నూతనంగా ప్రపంచాన్ని సృష్టించగలవాడు గాన కవియను నామము ఈతనికి సార్ధకము. విశ్వరూపుడైన అతని దివ్య తేజస్సులో రంజిల్లని అంశము లేదు అన్ని భావాలకు, భవములకు, భువనాలకు

అతడే మూలము.

15. శ్లో॥ నక్షత్ర గ్రహతారాణాం అధిపో విశ్వ భావనః

తెజసామపి తేజస్వీ ద్వాదశాత్మన్నమోస్తుతే ॥


నక్షత్ర = ఆశ్వన్యాది నక్షత్రములు

గ్రహ = చంద్రాది గ్రహములు

తారాణాం = చుక్కలకు

అధిపో = ప్రభువును

విశ్వభావనః =  విశ్వస్థితికి మూలమైనవాడు

తేజసామపి = తేజస్సు కలవానికి కూడ 

తేజస్వీ = గొప్ప తేజస్సు గలవాడవగు

ద్వాదశాత్మన్ = పన్నెండు మూర్తులుగలసూర్యభగవానుడవగు

తే = నీకు

నమః = నమస్కారము

ఆస్తు = అగుగాక 


భావం :- ఆకాశంలో కనిపించే ఆశ్వని మొదలు రేవతి వరకుగల ఇరువదియేడు నక్షత్రములకు , కదలికగల చంద్రాది గ్రహములకు, కదలిక  లేని చుక్కలకు,  సూర్యుడే ప్రభువు. మన సూర్యునిలాంటి సూర్యులు అనేకమంది బ్రహ్మాండములో ఉన్నారు. వారికి ఆది సూర్యుడు ఆదిత్యుడు. అలాంటి  ఆదిత్యులు పన్నెండుమంది. వారిలో విష్ణువు ప్రధానుడు. ఈద్వాదశాత్మ స్తుతితోటి ఆదిత్యహృదయం లోని పూర్వార్ధం అనగా స్తుతిభాగం  ముగుస్తుంది.

ఆదిత్యహృదయం 10,11,12,

 10. శ్లో ॥ ఆదిత్యః స్సవితా సూర్యః ఖగః పూషా గభస్తిమాన్ 

సువర్ణ సదృశో భానుః హిరణ్యరేతా దివాకరః॥


ఆదిత్యః = ఆదిత్యుడు 

సవితా = సవితయు

సూర్య: = సూర్యుడు 

ఖగః = ఖగుడు

పూషా  = పూషుడు

గభస్తి మాన్ = కిరణములు గలవాడు సూర్యదేవా

సువర్ణ సదృశ భానుః = బంగారు వలె ప్రకాశించేడి సూర్యభగవాన 

హిరణ్యరేతాః = బంగారం వలె

దివాకరః = సూర్యుడు


భావం :- నీవాదిత్యుడవు  జగత్తును సృష్టించువాడవు తమ కర్మలందు ప్రవర్తింపజేయువాడవు. ఆకాశవీధిలో న వర్షమునిచ్చు జగత్తును పోషించేవాడవు, ప్రశస్తకిరణాల కాంతిగలవాడవై ప్రకాశము నొసగి పగటి కలుగజేయునని భావం


11. శ్లో॥ హరిదశ్వస్సహస్త్రార్చి | స్సప్త సప్తిర్మరీచి తిమిరోన్మధన శ్శంభు | 

స్వష్టామార్తాండ్ అంశుమాన్ ॥


హరిదశ్వః = ఆకుపచ్చరంగు గల గుఱములుగలవాడవు

సహస్రార్చిః = వేయి కిరణ ములు గలవాడవు

సప్త సప్తి = సప్తశ్వవములువాహనముగా గలవాడవు 

మరీచిమాన్ = కిరణములుగలవాడవు

తిమిరోన్మధనః = చీకట్లమబెకలించువాడవు

శంభుః = సుఖమున

త్వష్టా = సమస్త

మర్తాండ  = (పగిలిపోయిన) చనిపోయిన అండము నుండి వచ్చినవాడు. సూర్యుడు.

అంశుమాన్ = కిరణములు గలవాడు.


భావం :-  పచ్చనిగుఱ్ఱములు గల్గివేయికిరణములతో నొప్పినవాడు సప్త నామకఅశ్వములు గలవాడు, శంఖ చక్ర గదా పద్మములు ధరించువాడు, చీకటిని బోగోట్టినవాడును, సుఖమును గల్గించువాడును, సమస్త రూపములను కృశింపజేయువాడును, మరణించిన అండమునుండి పుట్టినవాడును, కిరణ ములతోనొప్పువాడు ఆని తాత్పర్యముని కలుగజేయునని భావం


12. శ్లో॥ హిరణ్యగర్భ శ్శిశిరస్తపనో భాస్కరో రవిః | 

అగ్నిగర్భోఓదితేః పుత్రః॥ శంఖః శిశిరనాశనః ॥ 


హిరణ్య గర్భః  = హిరణ్యము గర్భమున గల వాడును

శిశిరః = చల్ల నైనవాడును

తపనః = తపింపజేయు వాడును

భాస్కరః = ప్రకాశింపజేయువాడును

రవిః = రవియు

అగ్నిగర్భః = అగ్ని గర్భమందు గలవాడును

అదితి పుత్రః = ఆదితికి పుత్రుడును

శంఖః = శంఖుడును

శిశిరనాశనః = మంచును బోగొట్టువాడు సూర్యుడే


భావం :-  అతడు హిరణ్య గర్భుడు, సృష్టికి ఆదియాధారం ఈహిరణ్యమె. ఈ హిరణ్యం సూర్యగర్భంలో పుష్కలంగా వుంది. ఎంత కాళరాత్రి గడిచినా సూర్యుడుదయించుటతో ఆశలు చిగురిస్తాయి. శిశిరంలో ఉన్న చల్లదనం, సుఖం సూర్యుని వల్లనే లభిస్తాయి. అనగా తాపత్రయతస్తులకు విశ్రాంతి స్థానము సూర్యుడే. ఆసూర్యుడే మండు వేసవిలో తపనుడై భూమిని తీపింపజేస్తాడు. కాంతి నిచ్చే భాస్కరుడే చైతన్యాన్ని ప్రసాదించే అంతః తేజస్సును వెలిగించే రవి అవుతాడు. ఆతని కడుపులో బంగార మున్నట్లే ఆగ్ని కూడయున్నది. అదితికి అల్లారు బిడ్డగాన ఆతడున్న చోటు పవిత్రమౌతుంది "శంఖ"అను శబ్దంలో శం ఆనుపదము సుఖమున ఖ శబ్దం ఆకాశాన్ని తెలుపునుగాన సూర్యగమనం ఆకాశానికి పావనత్వం యిస్తుంది. అతడున్న చోట మంచు నిల్వనఁదున మంచును హరించి మంచిని పెంచే మహనీయుడు సూర్యుడు.



ఆదిత్యహృదయం 6.7.8.9

 6. శ్లో"॥  రశ్మి మంతం సముద్యంతం దేవాసుర నమస్కృతం 

పూజయస్వ వివస్వన్తం భాస్కరం భువనేశ్వరఁ ॥


రశ్మిమంతం = బంగారువంటి కాంతిగల ప్రశస్తమైన కిరణములు గలవాడును

సముద్యన్తం = పూర్తిగా కనిపించునటుల బాగుగ ఉదయించిన

దేవాసుర నమస్కృతం =  దేవతలు, అసురులు (రాక్షసులు ) అందరిచేతను నమస్కరింపబడినవాడును

పూజయస్వ = పూజింపుము

వివస్వస్తం = తన తేజోవిశేషముచేత మిగిలిన తేజస్సులను  కప్పివేయువాడును

భాస్కరం =  సూర్య, చంద్ర అగ్నులకును తేజస్సు నిచ్చు వాడును

భువనేశ్వరం = ఎండ వానలచేత సమస్త లోకాలను నియమించు వాడును అగు సూర్య భగవానుని

భావం :- రామాః స్తుతించవలసిని (పూజింపవలసిన) దేవతా స్వరూపమున గూర్చి నీ ధ్యానము నిమిత్తము తెలుపుచుంటిని, ఆ సూర్య భగవానుడు బంగారు కాంతివలే ప్రశస్తమైన కిరణములు గల్గి బాగుగ ఉదయించినవాడును, సత్వగుణము, రజోగుణము, తమోగుణము, అను మూడు గుణములకు ప్రతీకలైన దేవాసురుల చేతి నమస్కరించబడే వాడును, తన తేజో విశేషముచేత చంద్రుడు, అగ్ని, మొదలగు చిన్న చిన్న తేజోమండలములను కప్పివేయువాడునూ, ఎండగాచియు, వర్షింప జేసియు, సమస్త లోకములను నియమించువాడునగు ఆదిత్యుని సూర్య,చంద్ర ,అగ్నులకు కూడా కాంతినిచ్చు పరబ్రహ్మ స్వరూపముగా ఎరిగి పూజింపుము అనెను.


7. శ్లో॥ సర్వదేవాత్మకో హ్యేష తేజస్వీ రశ్మి భావనః। 

ఏషదేవాసురగణాన్  లోకాన్పాతి గభస్తిభిః ॥


సర్వ దేవాత్మకః = సర్వదేవతాశరీరుడు

హి =  ఏకారణము  వలనననగా

ఏష = ఇతడు

తేజస్వీ = పరులను దిరస్కరింప దగిన తేజస్సుగలవాడు

దేవాసురగణాన్ = దేవాసుర సంఘములను

లోకాన్ = లోకములను

పాతి = రక్షించు చున్నాడు.

గభస్తిభిః = కిరణములచేత


భావం :-  భాస్కరుని యుపాసింపవలసిందని ఉపదేశించిన తర్వాత దేవతలెందరో ఉండగా ఈ సూర్యుని యేల పూజింపవలెను అనుసందేహము తొలగింప అగస్త్య మహర్షి యిటుల దెల్పుచున్నాడు. సకల దేవతలు ఆ భాస్కరునిలోనే మూర్తీభవించి యున్నారు. దేవతలను రాక్షసులను సమభావముతో పోషించు సాత్వికస్వభావము సూర్యకిరణాలలో స్వత స్సిద్ధంగా ఉందట. ఈ సూర్యుడు మంచివారికి చెడ్డవారికి, ఉన్నవారికి లేనివారికి, పండితులకు పామరులకు, పూరిగుడిసెలకు- రాజభవనము జడములకు చేతనములకు, పుణ్యాత్ములకు పాపాత్ములకు, - అందరకూ సమానంగా ప్రకాశము, ప్రేరణ కలుగజేయు చున్నాడు.


8. శ్లో॥  ఏష బ్రహ్మాచ విష్ణుశ్చ, శివస్కన్దః ప్రజాపతిః। 

మహేంద్రోధనదః కాలో యమస్సోమోహ్యపాంపతిః  ॥


ఏష = ఇతడే

బ్రహ్మాచ = చతుర్ముఖ బ్రహ్మయు

విష్ణుశ్చ =  విష్ణుమూర్తియు

శివః = సాంబమూర్తి యూ

స్కన్ధః = కూమర స్వామి

ప్రజాపతిః = ప్రజాపతియూ

మహేంద్రః = దేవరాజైన = ఇంద్రుడును

ధనదః = కుబేరుడును

కాలః = కాలపురుషుడును

యమః = శిక్షించు వాడైన యముడును

సోమః = చంద్రుడు

అపాంపతిః = వరుణుడునూ 


భావం :-  బహ్మ, విష్ణు మహేశ్వరులు, కుమారస్వామి, ప్రజాపతి, ఇంద్రుడు, కుబేరుడు, భూత భవిష్య ద్వర్తమానములను దెల్పు కాలపురుషుడునూ, శిక్షించు యమధర్మరాజును, కాంతి నొసగు చంద్రుడును, జలాధిపతియగు వరుణుడు ఈ సూర్యభగవానుడే.


9. శ్లో॥ పితరోవసవ స్యాధ్యా హ్యశ్వినౌ మరుతోమనుః 

వాయుర్వహ్నిః పజాపాణ, ఋతుకర్తా ప్రభాకరః||


పితరః = పితృదేవతలు

వసవః = అష్ట వసువులు,

సాధ్యాః = పన్నెండు మంది సాధ్యులు ఆశ్వినౌ = అశ్వినీ కుమారులు

మరుతః = మరుద్గణములు

మనుః  = వైవస్వత  మనువు

వాయః =  వాయువు

వహ్నిః = అగ్ని,

ప్రజాప్రాణః =  ప్ర్రజలకు ప్రాణదాత

ఋతుకర్త =  వసంతాది ఋతు నిర్మాత

ప్ర్రభాకరః = ప్రభ నిచ్చువాడు


భావం :- సూర్యుని సర్వ దేవాత్మకత్వము అంతటితో ఆగలేదు. వంశ వృద్ధికరులైన పితరులు, ఎల్లప్పుడుండే వసువులెనిమిదిమంది, బ్రహ్మ ముఖమునుండి సృజింపబడి మంత్రమూర్తులైన సాధ్యులు పన్నెండుమంది' ఆధి వ్యాధులను పోగొట్టు ఆశ్వనీ కుమారులు, ప్రజలకు ప్రాణములను పోసే ప్రజాపతి, ఆప్రాణములను హరించే యముడు, భూమిని సస్యశ్యా మలంచేసే చంద్రుడు, ఆలోచనలను యిచ్చు మనువు ,గాలి, నిప్పు, ఊపిరి ఋతువులు, పగలు - రాత్రి వీటన్నిటికి మూలాధారము సూర్యుడే సూర్యుని సహాయముతోనే ఈ యీ పనులన్ని యధావిధిగా సాగుచు న్నవి. ఇట్లింతవరకు సూర్యభగవానుడు సర్వదేవతా స్వరూపుడై నందున సూర్యమండలాంతర్యామి యగు పరబ్రహ్మోపాసనచేతనే సర్వ దేవతో పాసనా ఫలము సిద్ధించగలదని ఈ స్తోత్రమహాత్మ్యము నిరూపింపబడినది

Tuesday, December 3, 2024

ఆదిత్యహృదయము 4,5

 4. శ్లో ।। ఆదిత్యహృదయం పుణ్యం సర్వశత్రువినాశనం। 

జయావహం జపేన్నిత్యం అక్షయం పరమంశివం॥


5. శ్లో॥ సర్వమంగళమాంగళ్యం సర్వపాప ప్రణాశనం ।

చింతాశోకప్రశమునం ఆయుర్వర్ధనముత్త మం॥


ఆదిత్య హృదయం =  అదిత్య హృదయమను స్త్రోత్రము

పుణ్యం = పుణ్యమును గలుగ జేయును

సర్వశత్రు వినాశనం = సమస్త శత్రువులను నాశనముచేయునది

జయావహం =  జయకరమైనది

జపేనిత్యం = (ఆదిత్య హృదయమును) ఎల్లప్పుడు జపింపవలయును.

అక్షయం = నాశరహితమైనదియు

పరమం = ఉత్కుృష్టమైన 

శివం = కల్యాణకరము

సర్వమంగళ మాంగళ్యం = మంగళము అన్నిటిలోమంగళకరమైనదియు

సర్వపాప ప్రణాశనం = సమస్తపాపములను పూర్తిగ పోగొట్టు

చింతాశోక ప్రశమనం =  చింతను శోకాన్నిపోగొట్టునటువంటిన్నీ

ఆయుర్వర్ధనం = ఆయుస్సును వృద్ధినందించునదగు

ఉత్తమం = శ్రేష్టమైనదియు 



తా॥ ఆదిత్య హృదయము పరమపావనమైనదట. మన లోపలగల కామక్రోధాలు అను అంతఃశత్రువులను వెలుపల మనలను ద్వేషించు వారిని, మనము ద్వేషించువారిని ( ఇటువంటి శత్రువులందరిని నశింప జేయు శక్తి ఈ స్తోత్రములో ఉందట. శుభం కల్గుతుంది. లభించిన జయము, కూడిన శుభము కలకాలము నిలబడతాయి. శత్రుజయము లాభించిననూ లాభనష్టములు సమముగా నుండునటులు ఒకప్పుడు జయము లభింపకపోవచ్చు ఈ స్తోత్ర పాఠమట్లుగాక జయమును కలుగజేయునట.


ఈ మహామంత్రము సకల పాపములను పోగొట్టి ఆయుస్సును పెంచి చింతా,శోకములను రెంటినీ ఉపశమింపజేస్తుంది. కాన ఇంతకు మించిన స్తోత్రంలేదు, మరియు కోరిక లేకుండా స్తుతించు భక్తులకు మోక్షమునే కలుగజేస్తుంది.

ఆదిత్యహృదయము 1.2.3

ఆదిత్యహృదయము


1. శ్లో॥ తతోయుద్ధపరిశ్రాంతం। సమరే చిస్త యాస్థితం।
 రావణంచాగ్రతోదృష్ట్వా యుద్ధాయసము వస్థితం॥

2. శ్లో॥ దైవతైశ్చ సమాగమ్య ద్రష్టు మభ్యాగతోరణం 
ఉపాగమ్యా బవీద్రామ మగస్త్యో భగవాన్ ఋషిః |

తతః = అనంతరమందు,
యుద్ధపరిశ్రాంతం = యుద్ధము నందలసి యున్నట్టియు,
సమరే= యుద్ధమందు,
చింతయా = చింతతో,
స్ధితం = ఉన్నవాడును,
రావణంచ = రావణునిగూడ,
అగ్రతః = ఎదురుగా
దృష్ట్వా = చూచి,
యుద్ధాయ = యుద్ధముకొరకు, సముపస్థితం = సమీపంగా వచ్చియున్నట్టి,
దైవతైశ్చ  = దేవతలతో గూడ
సమాగమ్య = కలసికొని
ద్రష్టుం = చూచుటకొరకు,
ఆభ్యాగతః = సమయానికివచ్చి నటువంటి 
రణం = యుద్దమును,
ఉపాగమ్య = దగ్గరకు వచ్చి,
అబ్రవీత్ = పలికెను.
రామం = రాము నిగూర్చి
అగస్త్యః = అగస్త్యుడను
భగవాన్ = త్రికాలజ్ఞుడై న,
ఋషిః = మహర్షి.

భావము:- ఒకటి రెండుశ్లోకాలు ఒకేఅన్వయము. రావణుని యొక్క సారధి అతనియాజ్ఞ ప్రకారము రణరంగంలో రధముంచిన తర్వాత రామ-రావణయుద్ధాన్ని చూచుటకై వచ్చిన దేవతలతోగూడ వచ్చినవాడును భూతభవిష్యద్వర్త మానములను మూడుకాలములు ఎఱిగినయగస్త్యమహర్షి అంతవరకు రావణునితో జరిగిన యుద్ధంలో అలసి యున్నవాడై మరల యుద్ధము కొరకు వచ్చిన రావణుని యెదురుగ చూచి పరత్వ ప్రకటన లేకుండ మనుష్యుడుగానే వ్యవహరింపుచు నీతనిచంపుటెట్లాఅని చింతలో మునిగియున్న రాముని దగ్గరకు వచ్చి యాతనితో నిట్లు పలికెను.


3. శ్లో।। రామ రామ మహాబాహో శృణు గుహ్యం సనాతనం 
యేన సర్వానరీన్ వత్స, సమరే విజయిష్యసి॥

వత్స= కుమారా, రామరామ అని ప్రేమతో రెండుమార్లు పిలచి
మహాబాహో = శత్రువుల చంపగల దీర్ఘమైన బాహువులు గలవాడా
శృణు = వినుము
గుహ్యం = రహస్యమైనదియు నగుస్తోత్రమును,
సనాతనం = నిత్యమైనదియు
యేన = ఏస్తోత్రముచేత,
సర్వాన్ = సమస్తమైన,
ఆరీ ఽ = శత్రువులను,
సమరే = యుద్ధమందు. 
విజయిష్యసి = జయింపగలవో
తా॥ వత్స,రామ,ఆజానుబాహో: రహస్యమైనదియు వేదమువలె నిత్యమైనదియునగు స్తోత్రమును వినుము. దీనివలన యుద్ధమున సమస్త శ్రతువులను జయింప గలవు.